Birisi en olması gereken anda yoksa birdaha hiç olmamalı..

Zamana bırakarak yaşıyoruz ne kadar zamanımız kaldığını bilmeden..

Mademki olmaz dediklerim oldu, Sıra yapmam dediklerim de...

Mutluluğa açılan kapı Boşvermek'tir belki de Gelmişe de, Geçmişe de...

Farklıydık işte ; Sen görünce bakmazdın. Ben , bakmaya kıyamazdım...

Sen, bir noktasına Vurgunsundur, O tenezzül bile etmez Sayfalarca ah etmene

Araya mesafeler girince,Hem aklın kalırmış, Hem gönlün.

Artık insanlar Huzur dışında herşeye sahip...

Tutulmamış sözlerde kaybettim , masumiyetimi: O yüzden sözlerim bu kadar , keskin ve asi...

Diyorlar ki; "Çok gülüyorsun" Siz de haklısınız Ağladığımda yanımda kimse yoktu...

Şimdi ne sana kızıyorum ne kendime; çünkü artık ne gülüşüme sebepsin ne derdime..

Oysa Ne büyük hayaller kurardık çocukken Hiç birinin gerçek olmayacağını Bilmeden....

Biz hep yaralı kuşlar sevdik, sevdikçe iyileştiler, iyileştikçe uçup gittiler.

Herkes kalbinin rengini bulaştırır etrafındakilere...

Bana vazgeçmeyi öğrettiler. Bende onlara kaybetmeyi...

Sadaka verir gibi sevme beni, zekatini vereyim baskasina sevdir kendini.

Canım Yandıkça Canım'ı Yakana Koştum.Bu Yüzden Hiç İyileşmedi Yaram.

Kendi omzuna kendi başını yaslayan o kız..

Onca olana Dayanabiliyor oluşuma da kızgınım...

Hiç gitmeyecekmiş gibi sevenler,Hiç sevmemiş gibi gittiler.